Osteopatia, fizjoterapia i terapia manualna

Osteopatia to metoda diagnozowania i leczenia manualnego szeroko znana i praktykowana w Stanach Zjednoczonych oraz Europie Zachodniej. Twórcą medycyny osteopatycznej był amerykański lekarz Andrew Taylor Still, który 1892 r. w Kirksville, Missouri założył pierwszą na świecie szkołę osteopatii – American School of Osteopathy.

Osteopatia zakłada, że na harmonijne funkcjonowanie organizmu składają się dobrostan ciała i umysłu. Poz tym, każdy organizm dąży do zdrowia. Czasami proces ten ulega zaburzeniu w wyniku pojawienia się napięć w strukturach ciała, tzw dysfunkcji osteopatycznych. W życiu codziennym na ciało działa szereg czynników mogących powodować dysfunkcje osteopatyczne. Są to np.: statyczne przeciążenia podczas długotrwałego utrzymywania złej pozycji ciała, mikro urazy przy aktywności fizycznej, zła dieta czy stres. Kiedy organizm nie radzi sobie z dysfunkcjami, może pojawić się ból lub zaburzenia funkcjonowania w obrębie poszczególnych układów organizmu. Dzięki zabiegom osteopaty, wspomagane są naturalne zdolności organizmu do samoleczenia.

Osteopatą w Europie może zostać jedynie fizjoterapeuta lub lekarz po ukończeniu 5 – cio letniego szkolenia z zakresu medycyny osteopatycznej i zdaniu egzaminu klinicznego w jednej z certyfikowanych szkół osteopatii. Osteopatia opiera się na podstawowych dziedzinach nauki, przede wszystkim na anatomii oraz fizjologii człowieka. Poza umiejętnością precyzyjnego wyczuwania zależności pomiędzy poszczególnymi tkankami organizmu, osteopata posiada również szeroką wiedzę ogólnomedyczną, pozwalającą na wykrycie patologii niekwalifikujących się do leczenia manualnego. W takich wypadkach osteopata kieruje pacjenta do odpowiedniego specjalisty.

Osteopatię wyróżnia branie pod uwagę i integrowanie różnych poziomów, na których funkcjonuje ciało i gdzie może dochodzić do dysfunkcji. Osteopata pracuje na poziomie kostnym (układ mięśniowo-szkieletowy), błonowym (układ powięziowy) oraz płynowym (układ krwionośny, limfatyczny, płyn mózgowo-rdzeniowy).

Terapia osteopatyczna zaczyna się od szczegółowego wywiadu dotyczącego problemu, z którym przychodzi pacjent, a także ogólnego stanu zdrowia. Następnie osteopata zajmuje się szczegółową diagnostyką poprzez badanie manualne, w poszukiwaniu kluczowej dysfunkcji powodującej dany problem pacjenta. Do jej wyeliminowania służy szereg technik osteopatycznych stosowanych w zależności od miejsca i poziomu dysfunkcji, dostosowanych indywidualnie do pacjenta. W osteopatii wyróżniamy między innymi techniki:

- Strukturalne (manipulacje, mobilizacje, techniki energii mięśniowej)
- Funkcjonalne (techniki powięziowe, osteopatia trzewna)
- Płynowe (osteopatia czaszkowa).

Z pomocy osteopaty korzystać można w każdym wieku i stanie zdrowia. Osteopatia sprawdza się zarówno w stanach bólowych ostrych jak i przewlekłych, a także jako terapia wspomagająca leczenie chorób układu pokarmowego, moczowo – płciowego, oddechowego, endokrynologicznego czy krwionośnego.